คนเรามักจะทำอะไรด้วยกำลังของตัวเองเสมอ
โดยที่เรานั้น ไม่ดูคนรอบข้างเลย
ว่าเขานั้นพร้อมจะช่วยเหลือเราอยู่เสมอมา
เขาพร้อมที่จะช่วยเหลือเราตลอดเวลา
เเต่เราไม่ได้เปิดโอกาศ ให้คนอื่นเขามาช่วยเหลือเรา
เราไม่ยอมเปิดโอกาศ เราชอบเผชิญด้วยกำลังตัวเอง
นั้นเเหล่ะสิ่งที่เราขาดไปในการมองผู้อื่น
มองเเต่ตัวเองก่อนเสมอจนไม่นึกถึงผู้อื่นที่พร้อมช่วยเรา