Tibet หลังคาโลก ดินแดนแห่งเทพเจ้า สิ่งศักดิ์สิทธิ์ นักเดินทางแสวงบุญ ความเชื่อ อภินิหารและเรื่องราวความลี้ลับ ซึ่งนับวันแต่ที่จะค่อยๆเปิดเผยสู่สายตาของโลกภายนอก การที่จะเดินทางมาถึงสวรรค์ ดินแดนของเทพเจ้าแห่งนี้ เป็นสิ่งที่ท้าทายความแกร่ง ความสามารถและ ขีดสุดของทั้ง ผู้ขับขี่ อุปกรณ์ที่เลือก และ รถที่ใช้ พีระ เลาหกานต์นิยม Touratech-Thailand และ เพื่อนนักขับขี่ร่วมผจญภัยรวม 6 คัน ได้เดินทางไปอยู่ที่นั่น เป็นเสมือนแดนต้องห้าม กว่าสี่ปีที่เราไม่สามารถผ่านเข้าดินแดนศักดิ์สิทธิ์แห่งนี้ได้ โดยที่ถือว่าเป็นส่วนหนึ่งของประเทศจีน และปัญหาภายในที่เป็นผลต่อเนื่อง ส่งผลกระทบโดยตรงต่อการขอใบอนุญาตของชาวต่างชาติและนักเดินทาง โดยเฉพาะนักเดินทางที่ใช้มอเตอร์ไซด์เป็นพาหนะ จนในที่สุดความพยายามและการรอคอยก็เป็นผลสำเร็จ เราเริ่มการเดินทางจากกรุงเทพ สู่ จ.เชียงราย ทางภาคเหนือของประเทศไทย ผ่านลาว เข้าจีน ทางใต้สุดของมณฑล ยูนนาน/YunNan หลีหลี/ LiLy ผู้ดูแลและร่วมวางแผนชาวจีน ขึ้นนั่งท้ายรถมอเตอร์ไซด์ นำเราลัดเลาะภูเขาผ่านหมู่บ้าน ชนบทเลียบเขตแดนพม่า จากระดับเสมอแม่น้ำโขงอันกว้างใหญ่ไต่ระดับผาเขาสูงชัน จนแลเห็นแม่น้ำเล็กลงเป็นเส้น สายยาวคดเคี้ยวไปตามหลืบเขา เราเดินทางผ่านภูเเขาลูกแล้วลูกเล่า วันแล้ววันเล่าจนความสูงขึ้นแตะระดับกว่า4,000เมตร เล็งเห็นภูเขาหิมะทอดตัวยาวเป็นแนวกำแพงสูงเสียดฟ้าอยู่เบื้องหน้า “เทือกเขาหิมาลัย” จากการที่คุ้นเคยกับสภาพอากาศในเขตร้อน Tropical zone และอยู่ใกล้ระดับน้ำทะเล เราจึงให้น้ำหนักของการเตรียมตัวเดินทางเพื่อเผชิญอุปสรรคต่างๆ ทั้งสภาพเส้นทาง สภาพภูมิอากาศที่เปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง หรือการคาดเหตุการณ์ล่วงหน้า ความสมดุลย์และความพร้อมของทั้งร่างกาย อุปกรณ์ที่เลือกใช้ และรถที่ปรับแต่งให้เหมาะสม จึงเป็นสิ่งที่สำคัญ เส้นทางในมณฑลยูนนานที่เราเลือกไว้ ว่าจะเป็นทางลาดยางเรียบ คดเคี้ยวตามแนวเขา เกินกว่าครึ่งกลับกลายเป็นโคลน หลุม บ่อ ทางวิบากออฟโรดอันเนื่องจากฝนตกต่อเนื่อง ดินถล่มปิดเส้นทาง การซ่อมถนนตลอดสายและการระเบิดภูเขาเพื่อเปิดเส้นทางใหม่ ทำให้เราไม่อาจละสายตาจากพื้นถนนเพื่อหลีกเลี่ยงหินก้อนใหญ่ และอุปสรรคต่างๆที่อยู่บนเส้นทางนั้นได้ บางวันเราเดินทางได้เพียง 37กิโลเมตรเท่านั้น แผนการและเส้นทางได้รับการปรับแต่งแก้ไข เพื่อความเหมาะสมอยู่เสมอ ดังนั้นความคลาดเคลื่อนของเวลา และที่พักจึงไม่อาจหลีกเลี่ยงได้ จากสาย G214 มุ่งสู่กรุง LhaSa โดยผ่าน G318 ตลอดเส้นทางเราพบเห็นกลุ่มนักปั่นจักรยาน นักเดินทางแสวงบุญ คนเร่ร่อน ฝูงแกะ และฝูงจามรี Yak อยู่ทั่วไป เส้นทางOn-roadบ้าง Off-roadบ้างบนเขาสูง ผ่านหมู่บ้านชาวทิเบต สายน้ำลำธารใส ทุ่งหญ้าTundra เขาหิมะ และธารน้ำแข็งที่อยู่ใกล้แค่เอื้อม เราแตะตลอดอยู่ที่ระดับความสูงกว่า 4,000เมตร และ กว่า5,000เมตรในบางช่วง ธงบทสวดห้าสี(น้ำเงิน/ท้องฟ้า ขาว/เมฆ แดง/ลม เขียว/น้ำ เหลือง/ผืนดิน)โบกสบัดปลิวท้าสายลมที่จุดสูงสุดของเส้นทางที่ถือว่าสะอาดและศักดิ์สิทธิ์ที่สุด กับอากาศที่บางเบา เราเกิดอาการมึนหัว หมดแรง และอ่อนเพลีย แน่นอนที่สุดเรากำลังเผชิญกับโรคแพ้ความสูง Altitude Sickness เราพบเห็นอิทธิพลจากภายนอกที่คุกคามและมีผลกระทบต่อวัฒนธรรมวิธีชีวิตความเป็นอยู่ของชนทิเบตอยู่ทั่วไป ทั้งในเมืองหลวงและตลอดทางชนบทที่เราวิ่งผ่าน มิกม่า/MigMa ผู้นำทาง ชาวทิเบตประสานงานกับหลีหลี อำนวยความสะดวกให้เราผ่านด่านตรวจของทหารจีนตลอดเส้นทาง ที่ Nam-Tso Lake (elev.4,718 m) ทะเลสาบสีฟ้าเทอร์ควอยซ์ที่แข่งสีสันกับท้องฟ้าใส และเบียดเสียดตัวเองขึ้นไปแตะทิวเมฆ ตามเส้นทาง S307 สู่ GyanTse เมื่อผ่านพ้นยอดเขาที่ระดับ 4,799 m เราถูกตรึงให้อยู่กับที่กับภาพอันสวยงามของทะเลสาบ Yamdrok YumTso สีฟ้าเข้มสดที่ทอดตัวยาวอยู่เบื้องหน้า และกับทางที่วกวนอันแสนขรุขระด้วยก้อนกรวดและหินลอย rough gravel terrain ที่มุ่งสู่ Everest’s BaseCamp (elev. 5,200 m) เส้นทางวิ่งผ่านที่ราบสูงและเขาหัวโล้น Barren Plateau อันปราศจากต้นไม้ เนื่องจากอ๊อกซิเจนและอากาศที่บางเบา ภาพของยอดเขา Everest ที่ตระหง่านสูงชันทะลุฟ้าอยู่เบื้องหน้า เราพักแรมในเต็นท์ที่พักชาวทิเบตและรู้สึกหนาวสั่นสะท้านในค่ำคืนนั้น เราเดินทางต่อไปที่เมืองZhangMu (elev. 1,800 m) เมืองชายแดนทิเบตติดกับประเทศเนปาล ทางแคบลดระดับลัดเลาะ เลียบหน้าผาสูงชัน ต้นไม้ปกคลุมหนาขึ้นทั่วไป เรารู้สึกสบายและสดชื่นกับน้ำตกและสายน้ำเบื้องล่างตลอดเส้นทาง แต่กับ MigMa ชาวทิเบต กลับรู้สึกอึดอัดและปวดหัว ซึ่งเป็นอาการที่ไม่คุ้นเคยกับระดับความสูงที่ลดต่ำลงมา ข่าวร้าย ที่เราไม่ได้รับอนุญาตให้ข้ามชายแดนไปและกลับประเทศเนปาล รวมทั้งไม่ได้รับอนุญาตให้เดินทางต่อ ไปยังเขาศักดิ์สิทธิ์ เขาไกรลาศ Mt.Kailash ซึ่งต้องใช้เวลาเดินทางไปกลับอีกกว่า 10 วัน โดยสาเหตุมาจากวันชาติทิเบต และกฏเกณฑ์ข้อบังคับ ที่จำกัดเฉพาะชาวต่างชาติ เราเลือกเดินทางกลับ ด้วยเส้นทาง G317 จากทิเบตเข้ามณฑลเสฉวน SiChuan แต่ก็ถูกภัยธรรมชาติบีบให้เลี่ยงจากปัญหาดินถล่มทับเส้นทาง และจากมณฑลเสฉวนมุ่งสู่มณฑลยูนนาน เราก็เผชิญกับปัญหาพายุถล่มอีกเช่นกัน เราทิ้งภาพของทิวทัศน์ที่มหัศจรรย์ กับภูเขาสูงชัน อากาศที่บางเบาและหนาวเย็น ไว้เบื้องหลังเมื่อกลับมาถึงบ้าน แต่ความรู้สึกตื่นเต้นประทับใจตลอดระยะทาง 12,989 km ยังคงอ้อยอิ่งอยู่ในความทรงจำอย่างไม่รู้ลืม